Dzieci od tysiącleci chętnie bawią się rozmaitymi miniaturami pojazdów kołowych, same jednak zaczęły być wożone w wózkach dopiero w XVIII w. Początkowo były to specjalne wiklinowe kosze na kółkach (ciągnięte przez kucyki lub kozy), później wózki pchane ręcznie: głębokie, przeznaczone do przewożenia niemowląt w pozycji leżącej i spacerowe – dla siedzących już maluchów. W XIX w. wózki tworzono głównie z drewna i wikliny, na konstrukcji metalowej bądź drewnianej, dodawano do nich też tapicerkę, daszki, parasolki czy składane budki ze skóry lub tkaniny. Dziewczynki zabierały swoje lalki na dwór w nieco mniejszych, lecz identycznie skonstruowanych wózeczkach, które powstawały zazwyczaj w wytwórniach wózków dziecięcych. Także miniatury do zabawy mniejszymi lalkami – wykonywane w XX w. z metalu, drewna i tworzyw sztucznych – odzwierciedlały swym wyglądem popularne, coraz wygodniejsze modele. Zabawki takie pozwalały rozwijać umiejętności opiekuńcze, a przy tym znacznie uatrakcyjniały codzienne spacery.