Dziecięce odpowiedniki narzędzi rolniczych i ogrodniczych powstawały już w średniowieczu. W XIX w. – wraz z popularyzacją piaskownicy – zaczęto wytwarzać konewki, łopatki, grabki i wiaderka do zabawy. Niektórzy rodzice przeznaczali dla dzieci kawałek ogrodu, aby te samodzielnie mogły uprawiać kwiaty i warzywa, do czego niezbędne było w pełni funkcjonalne wyposażenie „małego ogrodnika” – narzędzia, taczki itp. dopasowane do rąk najmłodszych. Od XVII w. miniaturowe ogrody towarzyszyły domkom dla lalek. Rzemieślnicy-miniaturzyści wytwarzali więc przeznaczone do nich imitacje roślin, dekoracje, sprzęty, a nawet altany. Meble ogrodowe dla lalek odzwierciedlały modę swoich czasów – w XIX w. wytwarzano je z metalu, drewna, wikliny i rattanu, zaś w XX w. do tych ponadczasowych materiałów dołączyły tworzywa sztuczne, z których wykonywano małe wersje poręcznych składanych krzeseł i stolików, parasoli czy leżaków. Wszak zabawa w ogród nie tylko praca, ale także wypoczynek.