Sypialnia w formie, jaką znamy współcześnie, narodziła się w XIX w. Wcześniej nie było to pomieszczenie stricte prywatne – służyło także do podejmowania gości (!), dlatego łoża zdobiono bogatymi baldachimami bądź chowano w alkowie – specjalnej wnęce. Takie rozwiązania stosowano m.in. w XVII- i XVIII-wiecznych miniaturowych holenderskich domkach kredensowych. Ówczesne łóżka przeznaczone były do spania w pozycji półsiedzącej, co zmieniło się w XIX w. – od tej pory stały się one znacznie dłuższe, do użytku weszły też podwójne łoża małżeńskie, a pary nie musiały już dzielić przestrzeni sypialnej z innymi domownikami. Funkcjonalność i styl sypialni odtwarzano w domkach oraz zestawach pokojowych dla lalek. Miniaturowe mebelki wykonywano z drewna i metalu, później także z tworzyw sztucznych. Do takich kompletów zwykle dodawano pościel, dzięki czemu dzieci mogły wprawiać się w ścieleniu łóżka. W XX w. do wyposażenia sypialni należały standardowo też szafki nocne, szafa, komoda i toaletka. Natomiast zabawkowe zestawy dla lalek wytwarzane w krajach bloku wschodniego odzwierciedlały często realne warunki mieszkaniowe, które zmuszały domowników np. do spania na tapczanie ustawionym w pokoju dziennym bądź używania mebli dwufunkcyjnych typu tapczan-półka.